Brandweerpost en Watertoren

Het is geen brandende vraag, meer eentje die in het achterhoofd blijft hangen. Waarvoor dienden die verticale palen met die dwarsbalk?? Grenzend aan de tuin stond vroeger deze Watertoren. Daarnaast de Brandweerpost, en wat nu het weiland is van Land en Boschzigt was een voetbalveld van de plaatselijke voetbal vereniging.

Bij de watertoren hoorden twee huisjes voor de machinisten met daartussen de machinekamer met de pompen. De oom van Tessa de Loo woonde in 't rechter huisje, zij gebruikte dat in haar boek De Tweeling.

Helemaal links de Brandweerpost. Later verbouwd tot boerderijtje, bewoond door boer Fortuin. In tegenstelling tot wat zijn naam doet vermoeden was het geen welgestelde boer. Hij had 8 koetjes, wat varkens, verhuurde 's zomers zijn voorhuis om wat bij te sparen en begroef al zijn afval, ook misschien om kosten te besparen. Vrachtwagens vol hebben we opgegraven toen zijn landje bij de tuin werd getrokken. Prikkeldraad, bedspiralen, een gietijzeren fornuis en heel veel flessen. Nu is dat het achterste deel van de boomgaard.

Op de onderste foto wordt het voetbalveld gebruikt door een Gymnastiekvereniging.

De watertoren is inmiddels verdwenen (1953) en de Brandweerpost is witgepleisterd en uitgebreid met een stalletje aan de achterkant. Links staat een hooibergje waarvan wij de staanders later hebben gebruikt voor de schuur naast de Serre.

Terugkomend op de beginvraag, waarvoor dienden die drie palen met die dwarsbalk? De doodstraf door verhanging was al een paar eeuwen afgeschaft. Het is een rare plek voor een schommel, ook erg hoog. Of hoorde het bij de Schietvereniging die later de machinekamer als clubgebouw bezat? En hoorde het bij het koningsschieten? Het mogelijke antwoord vond ik op een foto van een andere brandweerpost, over een hoog rek werden de gebruikte slangen te drogen gehangen. Maar misschien heb ik het helemaal mis.

Oorspronkelijke artikel: Sijmen's column/nieuwsbrief

Gedicht over het oude voetbalveld van ’s-Graveland

Geschreven door: Ben Steenvoorden

Ik liep laatst in de Leeuwenlaan,
in gedachten verzonken,
toen er halfweg geluiden klonken
die ik moeilijk kon weerstaan

Ik wist niet dat het daar nog was
maar ik hoorde juichen, joelen,
kon de spanning ook weer voelen
en versnelde dus mijn pas

Via het pad, met schutting van beton,
kwam ik bij het toegangshek
waar ‘Lange Nico’ op zijn stek
me toeriep dat het begon

Aan de bosrand zie ik het veld
omringd door ‘oud, vertrouwd’ publiek
druk pratend over de tactieken
waarom die ene niet is opgesteld

Ik hoor bekende kreten:
‘over de hele’, ‘halve goal’ ‘naar voren’
is weer het parool
en ‘geen gepiel meer in de breedte

’Op de hoek, bij het groene hek,
verzamelplaats van spelersvrouwen
en de felste clubgetrouwen
is aan humor geen gebrek

In de ‘snoepkeet’ daar vlakbij
de warme worst smaakt er perfect
zorgt men dat de thee vast trekt
want de rust is al nabij

‘k Tuur in de pauze naar de ramen
van ’t fraaie oude kleedgebouw
omdat ik als eerste weten wou
of de spelers al weer kwamen

Zie ook

• Funda
• Uniek wonen midden in een natuurgebied